در این نوشته می خوانید:
در دندانپزشکی، روکش، پوششی است که بر روی قسمتی از دندانی که از شکستگی، پوسیدگی ، عصب کشی یا پر کردن یک حفره بزرگ آسیب دیده قرار می گیرد. همچنین دندانپزشکان ممکن است از روکش ها برای بهبود ظاهر دندان هایی که با مواد غیر همرنگ دندان پر شده اند یا قرار دادن یک بریج یا دندان مصنوعی در محل استفاده کنند. روکش ها ممکن است با توجه به اهداف و سلامتی دندان، فضای یک دندان را به طور کامل یا تنها بخشی از دندان تا خط لثه را بپوشاند.
در ادامه در مورد انواع مختلف روکش ها از جمله روکش طلا و آلیاژ طلا بیشتر صحبت خواهیم کرد.
در حال حاضر انواع مختلفی از روکش ها وجود دارد. هر کدام از آنها مزایا و معایب خاص خود را دارا هستند. در ادامه به بحث درباره جوانب و نحوه کاشت آنها می پردازیم:
قدمت استفاده از طلا در دندانپزشکی به منظور ترمیم دندان ها به بیش از ۴۰۰۰ سال پیش بازمی گردد. امروزه دندانپزشکان اغلب طلا را با سایر فلزات، مانند پالادیوم، نیکل یا کروم مخلوط می کنند. که این امر سبب افزایش استحکام روکش و همچنین کاهش هزینه های آن می شود. رنگ روکش طلا و آلیاژ طلا می تواند نقره ای یا طلایی به نظر برسد. این نوع روکش ها به ندرت ساییده، تراشیده یا شکسته می شوند.
آنها به راحتی نمی افتند و برای قرار دادن آنها روی دندان به حداقل تراشیدن نیاز دارند. به علاوه این نوع از روکش ها بسیار بادوام هستند و ماندگاری بالایی دارند و قادرند برای چندین دهه دوام بیاورند. البته با در نظر گرفتن رنگ فلزی آنها، روکش های از جنس آلیاژهای طلا نسبت به سایر روکش ها کمتر شبیه به دندان طبیعی به نظر می رسند. به همین جهت برخی افراد تصمیم می گیرند روکش طلا را تنها بر روی دندان های آسیاب پشتی قرار دهند که دور از چشم باشند.
روکش های پرسلن در میان روکش های تمام سرامیکی بسیار محبوب هستند. این روکش ها گزینه های بسیار طبیعی و مشابه دندان هستند اما به اندازه سایر روکش ها استحکام ندارند. از آنجا که روکش پرسلن بسیار طبیعی جلوه می کند، اغلب از این روکش ها بر روی دندان های جلویی استفاده می شود که در معرض دید بیشتری قرار دارند.
روکش پرسلن که از پایه ای از فلز گرانبها، مانند طلا ساخته شده، نسبتاً قوی و طبیعی می باشد. به دلیل استحکام روکش، پایه آن از فلز گرانبهایی مانند طلا ساخته می شود و برای حفظ زیبایی ظاهری آن رویه روکش از پرسلن می باشد. اما با این وجود گاهی اوقات یک خط تاریک از فلز موجود در زیر روکش پرسلن قابل مشاهده است.این نوع روکش ها نقاط ضعفی نیز دارند که ممکن است تراشیده یا شکسته شوند.
روکش تمام سرامیک اغلب از زیرکونیوم دی اکسید، یک ماده قوی، ساخته می شود. این نوع روکش با رنگ دندان های اطراف آن به خوبی مطابقت دارد. افرادی که به فلز آلرژی دارند می توانند از این روکش تمام سرامیک بدون وجود هیچ گونه خطری برای بروز عوارض جانبی استفاه نمایند. با این وجود، اغلب روکش های تمام سرامیک به اندازه روکش های ساخته شده از ترکیب پرسلن با پایه فلز گرانبها یا روکش طلا، استحکام ندارند. همچنین ممکن است موجب ساییده شدن دندان های مقابل خود حتی بیشتر از روکش های فلزی یا رزین شوند.
روکش سرامیکی فشرده شده با پرسلن پوشانده می شود اما پایه آن از از انواع دیگری از سرامیک ها مانند دی اکسید زیرکونیوم ساخته شده است. همین امر موجب استحکام بیشتر آن نسبت به روکش تمام سرامیکی می شود. این سبب می شود که روکش علاوه بر حفظ ظاهر طبیعی پرسلن، بسیار بادوام نیز باشد. این روکش ها نسبت به روکش هایی که کاملاً از جنس سرامیک یا پرسلن ساخته شده اند، دوام بیشتری دارند.
روکش های تمام رزین با ترکیبی از پلاستیک های غیر سمی همرنگ دندان و مهره های شیشه ای ساخته شده اند. این نوع روکش، مقرون به صرفه ترین روکش است، اما نسبت به انواع دیگر روکش ها راحت تر نیز می افتند. در مقایسه با روکش های ساخته شده از پرسلن با پایه فلز گرانبها و روکش طلا، احتمال شکستن آنها بسیار بیشتر است. در بسیاری از موارد، از روکش های تمام رزین به عنوان روکش موقت به جای روکش ماندگار و طولانی مدت استفاده می شود.
در صورتی که از روکش دندان به درستی مراقبت شود، به طور متوسط بین ۵ تا ۱۵ سال طول عمر دارد. از طرف دیگر، با مراقبت بیشتر می توان دوام آن را برای ۲۵ تا ۴۰ سال نیز افزایش داد. اما این امر بستگی به بهداشت دهان فرد نیز دارد. روکش های تمام فلزی و پرسلن معمولاً ۵ تا ۱۵ سال دوام دارند. روکش های فلزی امکان دارد ۲۰ سال یا حتی بیشتر عمر داشته باشند. روکش طلا و زیرکونیا می تواند برای یک عمر دوام داشته باشد.
در اغلب موارد روکش های دندان روی دندان های جلویی می توانند تا ۱۵ سال دوام داشته باشند. اما اگر به درستی از آنها مراقبت شود حتی می تواند ۲۵ تا ۳۰ سال دوام آورند.
البته به این نکته توجه داشته باشید که دهان انسان پیچیده است. برای افزایش دوام روکش دندان، این عوامل نقش مهمی را بازی می کنند.
اگر روکش طلا با بالاترین استانداردها ساخته شود، و به درستی در جای خود قرار گیرد با مراقبت های مناسب، می تواند برای یک عمر دوام داشته باشد.
اگرچه دندان های همراه با روکش نیازی به مراقبت ویژه ندارند، اما توجه کنید که داشتن روکش دندانی، به معنای این نیست که آنها از بیماری لثه یا پوسیدگی محافظت می شوند. بنابراین، پیروی از شیوه های غذایی سالم و عادت های بهداشت دهان و دندان بسیار مهم است. پس:
در حالی که عوارض جانبی یک روکش طلا به ندرت اتفاق می افتد، اما ممکن است برخی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. بعضی از عوارض جانبی احتمالی استفاده از روکش طلا عبارتند از:
اگرچه برخی از محققان اذعان دارند که استفاده از آلیاژهای طلا در دندانپزشکی با خطر برخی از شرایط سلامتی مانند سرطان دهان مرتبط است. اما این ارتباط ضعیف به نظر می رسد و تاکنون اثبات نشده است. محققان استفاده از آلیاژهای فلزی را که در برابر خوردگی مقاومت دارند را برای مصارف دندانپزشکی، توصیه می کنند و فلز طلا در برابر خوردگی بسیار مقاوم است.
بدون داشتن بیمه، ممکن است هر روکش طلا از قیمت بالایی برخوردار باشد. اما در صورتی که از بیمه برخوردار باشید، حدود ۵۰ درصد هزینه کل مراحل ممکن است پوشش داده شود. برخی از برنامه های بیمه دندانپزشکی به طور کامل یا جزئی از هزینه های روکش را پوشش می دهند. با این وجود، اگر این ترمیم ها تنها ظاهری و برای زیبایی به نظر برسد، ممکن است پوشش هزینه ها توسط بیمه محدود گردد یا به طور کلی بیمه این روش را پوشش ندهد.
اگر روکش برای حفظ سلامت دهان و دندان مورد نیاز باشد، از جمله در هنگام پوشش عصب کشی یا دندان پوسیده یا پر شده، معمولاً بیمه هزینه این روش را پوشش می دهد.
قیمت کل روکش به نوع بیمه شما، نوع روکش، بهداشت دندان و محل زندگی شما وابسته است. هزینه های روکش دندان شامل موارد زیر است:
هنگامی که برای روکش دندان به دندانپزشک مراجعه می کنید، گزینه های بسیاری از انواع روکش ها پیش روی شما است. روکش طلا و آلیاژ استحکام، دوام و ارزش بسیار خوب و مناسبی دارد. با این وجود، با توجه به مواد جدیدتر موجود در بازار که ظاهر طبیعی تری ایجاد می کنند، ممکن است شما بخواهید گزینه های دیگر را نیز در نظر بگیرید. با متخصص دندانپزشکی خود مشورت کنید تا دریابید کدام نوع روکش برای نیازهای شما مناسب است.