در این نوشته می خوانید:
در اغلب موارد جراحی لثه آخرین راهکار ممکن برای درمان برخی بیماری ها مانند بیماری لثه یا پریودنتیت است. در این شیوه، جراح می تواند بافت آسیب دیده لثه را برداشته و آن را با بافت سالم جایگزین کند. جراحی بافت لثه با اهداف مختلفی انجام می شود:
بنابراین در این مقاله به شما خواهیم گفت که عمل جراحی لثه به چه شکلی انجام میشود و میتوانیم چه انتظاری نسبت به روند بهبودی آن داشته باشیم.
ژنژیویت به عنوان یک حالت خفیف از بیماری لثه شناخته میشود که میتواند منجر به قرمزی لثه ها و التهابی شدن آنها و در نهایت خونریزی لثه شود. در اغلب موارد این پدیده به دلیل بهداشت ضعیف دهان و دندان و در نتیجه تشکیل پلاک و تارتار به وجود میآید و جرمگیری دندان ها به عنوان یک راهکار برای جلوگیری از آن پیشنهاد می شود.
پریودنتیت نوعی شدیدتر از بیماری لثه است که در آن وضعیت لثه بسیار بدتر بوده و منجر به پاسخ التهابی در لثه ها شده که با از بین رفتن استخوان و بافت لثه همراه است. در طی این فرایند لثه ها از دندان ها جدا می شوند و این باعث می شود که فضایی به صورت یک ناحیه چرکی به وجود بیاید که خود در به گیر انداختن باکتری ها و ایجاد عفونت نقش دارد. بنابراین طبیعی است که جراحی لثه با باز کردن بافت لثه از این مشکلات جلوگیری میکند و مانع از افتادن دندان ها و آسیب دیدن استخوان فک می شود.
اینکه کدام نوع جراحی توسط یک جراح و دندانپزشک برای شما تجویز شود به نوع و شدت بیماری لثه بستگی دارد. به احتمال زیاد جراح ابتدا لثه های شما را تمیز می کند و از روش های شناخته شده مانند جرمگیری برای از بین بردن تارتار و پلاک ها در قسمت عمیق دندان ها و لثه ها کمک می گیرد. بخش دیگری از فعالیت آنها شامل تمیز کردن حرفه ای ریشه دندان می شود که مکان هایی که احتمال تشکیل پلاک در آنها وجود دارد با استفاده از ابزارهای خاصی تمیز می شود. اما هنگامی که جراحی لثه در آن اولویت قرار گیرد امکان انجام هر کدام از روش های زیر وجود دارد:
روش جراحی فلپ برای کسانی که تارتار زیادی در عمق دندانهای خود دارند مفید است. در این شیوه دندانپزشک اقدام به بلند کردن لثه از سطح دندانها کرده و سپس تارتار سطح ریشه دندان را از بین میبرد. بعد از آنکه جراح ناحیه مورد نظر را تمیز کرد و تارتار را خارج کرد، لایه فلپ به محل قبلی خود برگردانده میشود و شرایط به شکلی پیش میرود که بافت لثه به خوبی بتواند اطراف دندان را بپوشاند.
اگر استخوانی که ریشه دندان را احاطه کرده آسیب دیده باشد یا از بین رفته باشد، دندانپزشک می تواند با پیوند استخوان وضعیت استخوان فک را به حالت طبیعی برگرداند. جراحی لثه شامل جایگزینی استخوان آسیب دیده با استخوان جدید است که ممکن است استخوان خود فرد یا استفاده از مواد مصنوعی استخوان ساز باشد.
هدف از پیوند استخوان نگه داشتن دندانهای طبیعی و کمک به پایداری آنهاست. این شیوه در حین کاشت ایمپلنت دندان بسیار انجام می شود و متخصصان از آن به عنوان یک سیستم حمایتی برای ایمپلنت های دندانی کمک می گیرند.
این شیوه جراحی بیشتر برای هدایت نحوه رشد بافت لثه به کار گرفته می شود در طی این فرایند دندانپزشکی یک قطعه کوچک را بین استخوان و لثه فرد قرار میدهد که به مانند یک جسم فیزیکی مانع از رشد استخوان میشود و به همین دلیل استخوان و بافت پیوندی مجددا رشد می کنند و دندان ها به یکدیگر نزدیک می شوند.
نوع جراحی انجام شده بر اساس عوامل مختلفی از جمله وضعیت لثه ها تعیین می شود. وقتی که بافت لثه بیش از حد به سمت پایین حرکت کرده باشد یا اصطلاحاً با تحلیل لثه مواجه باشیم، ریشه دندان ها مشخص می شود و پیوند بافت نرم باعث می شود که خطر آسیب دندان ها به حداقل برسد. در طی این روش جراح دندانپزشک معمولاً بافتی را از یک قسمت بدن جدا می کند و مجدداً آن را به محل آسیب دیده بخیه میزنند. معمولا این بافت از قسمت کام دهان جدا می شود و با توجه به شرایط لثه ممکن است دندانپزشک روش های دیگری هم در نظر بگیرد.
علاوه بر مواردی که گفته شد که تحت عنوان جراحیلثه شناخته می شوند، دندانپزشکان گزینه های درمانی دیگری هم دارد که یکی از آنها جراحی لثه با لیزر است. در این شیوه دندانپزشک از لیزر درمانی استفاده میکند تا بافت آلوده روی دندانها را از بین برده و مجدداً رشد لثهها را امکانپذیر کند. استفاده از پروتئین های تحریک کننده بافت یکی دیگر از این روش هاست که شامل تزریق ژل حاوی پروتئین به قسمت لثه است که برای تحریک رشد استخوان و بافت لثه استفاده میشود.
بسته به اینکه دندانپزشک کدام یک از انواع جراحی لثه را انتخاب کند ممکن است تفاوتهایی بین روند کلی آنها به وجود آید. به طور کلی بیشتر روش های جراحی در حدود دو ساعت طول می کشد. در برخی موارد عمل جراحی در حالت خوابیده یا در حالت نیمه درازکش انجام میشود و جراح بیشتر از بیحسی موضعی برای بی حس کردن لثه ها استفاده می کند. این مرحله از انجام جراحی ممکن است کمی درد داشته باشد.
در طی فرایند جراحی، دندانپزشک از تجهیزات استریل برای کاهش خطر ابتلا به عفونت استفاده می کند. بعد از چند برش کوچک در امتداد خط لثه، دندانپزشک لثه ها را از روی دندان ها بلند می کند و این به دندانپزشک اجازه میدهد تا ریشه ها را بهتر ببیند و هرگونه تارتار یا پلاک یا حتی باکتری را تمیز کند. بعد از انجام این کار جراح دندانپزشک میتواند اعمال دیگری مانند پیوند لثه یا پیوند استخوان یا هر روش دیگری را انجام دهد.
بعد از اتمام جراحی لثه و انجام کارهای پزشکی، جراح محل مورد نظر را بخیه می زند و معمولاً بعد از ۷ تا ۱۰ روز بخیه ها برداشته می شوند.
بعد از انجام هر عمل دندانپزشکی معمولاً دندانپزشک دستورالعملهای دقیقی در مورد چگونگی دستیابی به بهترین سطح بهبودی ارائه می دهد. زمان بهبودی و نحوه ریکاوری تاثیر بسیار مهمی در کیفیت انجام کار دارد. معمولاً افراد در چند روز پس از جراحی لثه به داروهای مسکن نیاز دارند که ممکن است خود دندانپزشک برای شما تجویز کرده باشد یا از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کنید.
معمولا دستورالعملهای دندانپزشکان در چند مورد شباهت دارد که موارد زیر می شوند:
در نهایت ممکن است دندانپزشک قرار ملاقات بعدی خود را به مدت یک تا دو هفته تمدید کند و در طی این ملاقات جراح بررسی میکند که آیا لثه ها بهبود یافته اند یا خیر. اگر شرایط فرد طبیعی باشد دندانپزشک اقدام به برداشتن بخیه ها می کند و از این مرحله به بعد فرد میتواند زندگی عادی خود را بعد از جراحی لثه پیش بگیرد.