علائم و نشانه های عفونت ایمپلنت دندان

از سال ۲۰۰۰ تاکنون علاقه به ایمپلنت های دندانی افزایش بسیاری داشته است و از طرفی تحقیقات نشان داده اند که نیمی از فرایندهای جایگذاری ایمپلنت های دندانی به عفونت ختم می شوند. پری ایمپلنتایتیس (عفونت اطراف ایمپلنت) الزاماً به این معنا نیست که ایمپلنت با شکست مواجه خواهد شد. تشخیص و درمان به موقع می توانند ترمیم دندانی را نجات دهند. در این مقاله ریسک فاکتورهای احتمالی، علائمی که باید به دنبال آنها باشید، و نیز روش های درمان احتمالی را برای شما بازگو خواهیم کرد.

عوامل ایجاد عفونت ایمپلنت های دندانی

شایع ترین علل عفونت ایمپلنت های دندانی عبارتند از:

• بهداشت دهانی ضعیف
• کشیدن سیگار
• بیماری پریودنتال قدیمی

مراقبت های درست از ایمپلنت های دندانی پس از کاشت آنها حیاتی است. اگر به صورت روزانه مسواک نزنید، شما اجازه می دهید باکتری ها و قارچ ها داخل دهان ورود پیدا کنند و تکثیر شوند. اینها به تدریج راه خود را به سمت بافت های نرم و سخت اطراف ایمپلنت های دندانی پیدا می کنند. عفونت ها ممکن است منجر به بروز انواع مشکلات برای ایمپلنت های دندانی شوند.

افرادی که تنباکو مصرف می کنند در بزاق آنها غلظت آنزیمی به نام آرژیناز بیشتر است. گفته شده است که این آنزیم موجب پایین آمدن تولید نیتریک اکسید می شود. این باعث می شود بزاق دهان اسیدی تر شود، و محیط فوق العاده ای برای رشد و دوام باکتری ها بوجود بیاید. بنابراین افراد سیگاری بیشتر مستعد عفونت ایمپلنت های دندانی هستند.

بیمارانی که سابقه پریودنتیت دارند نیز بیشتر در معرض خطر قرار دارند. مطمئناً این بیماری باید قبل از کاشت درمان شود، اما بیماری لثه تمایل به بازگشت دارد. از دست رفتن استخوان نیز در چنین مواردی برجسته تر است و منجر به بالا رفتن نرخ شکست ایمپلنت های دندانی می شود.

در مجموع، عفونت ایمپلنت های دندانی تقریباً همیشه با عوامل خطرساز بیمار مرتبط است. موارد زیر قابل ذکر هستند، اما نرخ عفونت ایجاد شده در نتیجه این مشکل بسیار پایین است:

• حساسیت بیش از حد به تیتانیوم
• بیماری های سیستمیک مانند دیابت
• مقدار زیاد چسب دندانپزشکی برای چسباندن روکش به ایمپلنت دندانی، و
• توزیع غیر همسطح فشار جویدن.

عفونت ایمپلنت دندان

علائم و نشانه های عفونت ایمپلنت دندانی

در صورت مشاهده هر یک از این علائم و نشانه ها، بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید:

• تورم اطراف ایمپلنت دندانی
• تغییرات در رنگ لثه ها
• خونریزی از محل ایمپلنت
• شل شدن ایمپلنت
• تب
• صدای ضربان داخل گوش
• دردی که با دارو از بین نمی رود.

زخم و سوزش همراه با عفونت ایمپلنت های دندانی نسبتاً نادر است، اما در صورتی که وجود داشته باشد، معمولاً به این معنا است که مشکل وخیم است. دیگر علل نگرانی شبیه علائم عفونت سینوس لیفت و پیوند استخوان هستند. به خاطر داشته باشید که عدم وجود درد همیشه به معنای عدم وجود بیماری نیست. به همین دلیل است معاینات دندانپزشکی درست و به موقع حیاتی هستند.

علائم عفونت ایمپلنت های دندانی همچنین شامل عمق زیاد پروب کردن پاکت های اطراف ایمپلنت های دندانی و از دست رفتن تدریجی منطقه ای است که تحت تأثیر قرار گرفته است. با این حال، این علائم تنها می توانند توسط متخصص تشخیص داده شوند.

عفونت ایمپلنت دندان

مراحل عفونت ایمپلنت های دندانی

عفونت ایمپلنت های دندانی می تواند در دو مرحله توصیف شود:

مرحله نخست تحت عنوان موکوزیت اطراف ایمپلنت اشاره می شود. که اگر درمان نشده باقی بماند می تواند به وضعیت جدی تری به نام پری ایمپلنتایتیس تبدیل شود.

هر دو شبیه بیماری لثه پیشرفت می کنند اما ممکن است سریع تر گسترش پیدا کنند. علت این است که پیوند ایمپلنت های دندانی کم دوام تر از دندان های طبیعی است. علائم و نشانه ها می توانند حتی چند سال پس از کاشت ایمپلنت بروز پیدا کنند.

درمان عفونت ایمپلنت

عفونت ایمپلنت های دندانی هرگز به صورت خود به خود از بین نخواهد رفت. گاهی اوقات راهکار چیزی است که شما می توانید خودتان در منزل و از نظر بهداشت صحیح انجام دهید. در مواقع دیگر، شما نیاز به کمک های تخصصی خواهید داشت.

ابتدا کی تصویر رادیو گرافی با اشعه ایکس گرفته خواهد شد تا مشخص شود آیا هیچ تحلیل استخوانی اتفاق افتاده است یا خیر. پس از آن پروب پریودنتال انجام می شود. این کارها امکان تشخیص صحیح مرحله عفونت را فراهم می آورند. سپس، دندانپزشک طرح درمان مورد نظر خود را پیشنهاد خواهد داد.

در زیر به معرفی برخی از شناخته شده ترین راهکارهای درمانی خواهیم پرداخت. معمولاً ترکیبی از آنها انجام می شود:

عفونت ایمپلنت دندان

پاکسازی مکانیکی

پاکت های مخاطی کم عمق را می توان با دستگاه آلتراسونیک یا کورت های فیبر کربن پاکسازی کرد. این فرایند تحت عنوان جرم زدایی زیر مخاط شناخته می شود. امواج دارای فرکانس بالا اجازه می دهند دندانپزشک مواد آلوده را از اطراف ایمپلنت دندانی بزداید. اگر پاکت های مخاطی ۵ میلی متر یا عمیق تر باشند، ممکن است دندانپزشک پیشنهاد دهد ایمپلنت دندانی شما با یک رابر کاپ و خمیر، نخ دندان کشیدن مکانیکی، یا ابزارهای اسکیلینگ (جرمگیری) دقیق پولیش شوند. در چنین مواردی، ابزارها باید به عمق بیشتری بروند و مهم است که سطح میله ایمپلنت های دندانی زبر نشود.

جرم زدایی مکانیکی اغلب همراه با ماده ضد عفونی کننده ای انجام می شود که به صورت موضعی اعمال می شود. این کار تنها در صورتی انجام می شود که عمق پاکت بیشتر از ۴ میلی متر باشد.

جراحی برای درمان عفونت ایمپلنت

مدیریت عفونت ایمپلنت های دندانی با جراحی به طور کلی زمانی انجام می شود که ایمپلنت در منطقه زیبایی کار گذاشته نشده باشد. برای این منظور، لثه ها برش داده می شوند و یک فلپ از لثه برداشته می شود تا اجازه دهد دسترسی بهتری منطقه آلوده پیدا شود. پاکسازی مکانیکی اغلب همراه با ضد عفونی کننده ها انجام می شود. این فرایند گاهی اوقات تحت عنوان جرم زدایی با فلپ باز نامیده می شود.

این گزینه با مشکلات احتمالی زیادی می تواند همراه باشد. از دست رفتن پوشش روی غشاء متخلخل ، مخصوصاً در طول دوره بهبود، می تواند منجر به بروز عفونت بیشتر شود. این کار تنها باید در صورتی انجام شود که دیگر انواع درمان ها با شکست مواجه شوند.

آنتی بیوتیک ها

دندانپزشک وضعیت پریودنتال دندان های باقی مانده شما را معاینه و بررسی خواهد کرد. بر اساس این اطلاعات وی مشخص خواهد کرد لازم است آنتی بیوتیک به صورت موضعی یا سیستمیک اعمال شود. در صورتی که پری ایمپلنتایتیس به فواصل نزدیک اطراف ایمپلنت دندانی مربوط باشد و هیچ بیماری دیگری در دهان وجود نداشته باشد، ممکن است آنتی بیوتیک های موضعی تجویز شوند. آنها به مدت چند روز روی موضع پخش و اعمال خواهند شد. در صورتی که عفونت به منطقه وسیع تری داخل دهان تعمیم یافته باشد، ممکن است آنتی بیوتیک ها به صورت سیستمیک اعمال شوند. همین اتفاق زمانی رخ می دهد که بیمار به صورت همزمان از پریودنتیت نیز رنج ببرد. درمان با آنتی بیوتیک ها ممکن است لازم باشد ظرف چند هفته یا چند ماه تکرار شود.

عفونت ایمپلنت دندان

برداشت ایمپلنت

در صورتی که موکوزیت اطراف ایمپلنت پیشرفت کرده و به پری ایمپلنتایتیس تبدیل شده باشد، و مقادیر قابل توجهی از استخوان از دست رفته باشد، ممکن است لازم باشد ایمپلنت برداشته شود. این فرایند می تواند با یک ابزار جراحی به نام ترفین trephine انجام شود.

یا آنکه ممکن است دندانپزشک تصمیم بگیرد اجازه دهد تحلیل استخوان ادامه داشته باشد تا جایی که بتوان ایمپلنت را با فورسپس خارج کرد. این تصمیم زمانی گرفته می شود که کمتر از ۳ تا ۴ میلی متر از استخوان حمایت کننده باقی مانده باشد. برخی بیماران ممکن است شرایط لازم برای کاشت مجدد ایمپلنت پس از پیوند استخوان و چند ماه بهبود را داشته باشند.

عفونت ایمپلنت دندان

آیا می توان ایمپلنت های دندانی عفونی را نجات داد؟

هر چه عفونت زودتر درمان شود، شانس موفقیت آمیز بودن آن بیشتر خواهد بود. در صورتی که ایمپلنت دندانی قبلاً به دلیل عفونت شدید و تحلیل استخوانی که در نتیجه آن اتفاق می افتد شل شده باشد، ممکن است نجات آن ممکن نباشد. در این صورت، ممکن است لازم باشد ایمپلنت دندانی عفونی برداشته شود و منطقه دست نخورده باقی بماند تا بهبود پیدا کند. این امکان وجود دارد که در مراحل بعد، وقتی مشخص شد همه عفونت های موجود از بین رفته اند، ایمپلنت دندانی دیگری کاشته شود. اگر ایمپلنت دندانی دارید، بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنید که هر شش ماه یک مرتبه برای معاینات منظم به دندانپزشک مراجعه می کنید. این به دندانپزشک اجازه می دهد تا ایمپلنت های دندانی شما را از نظر هر گونه علائم اولیه التهاب و عفونت بررسی نماید تا در صورت یافتن هر چیزی اقدامات فوری صورت بگیرند.

کدام دندانپزشک می تواند عفونت ایمپلنت های دندانی را درمان کند؟

ممکن است لازم باشد پریودنتیست عفونت شما را درمان کند، مخصوصاً اگر شدید باشد. با این حال، مراجعه به دندانپزشک همیشه گزینه خوبی برای شروع درمان است.

عفونت ایمپلنت دندان

آیا ممکن است عفونت اطراف ایمپلنت های دندانی چند سال بعد از کاشت آنها اتفاق بیفتد؟

همانطور که در بالا اشاره شد، باید خطر عفونت جدس گرفته شود، حتی پس از آنکه استخوان فک شما به طور کامل بهبود پیدا کرده است و ایمپلنت با بافت های داخل جوش خورده است. بیماری لثه پیشرفته چند سال پس از کاشت ایمپلنت های دندانی می تواند منجر به شکست ایمپلنت های دندانی شود. در صورت وجود بیماری لثه، درمان زود هنگام می تواند از قرار گرفتن بافت استخوانی و ایمپلنت های دندانی تحت تأثیر التهاب جلوگیری نماید.

چه اتفاقی می افتد اگر عفونت اطراف ایمپلنت های دندانی درمان نشود؟

عفونت داخل دهان می تواند به سرعت پیشرفت کند. پری ایمپلنتایتیس خیلی سریع تر از بیماری لثه پیشرفت می کند. این بیماری می تواند منجر به تحلیل استخوان و نیز شکست ایمپلنت های دندانی شود. اصلاً بعید نیست که دندان های مجاور نیز از این مشکل رنج ببرند. نکته دیگر اینکه آبسه می تواند شکل بگیرد و باکتری می تواند به داخل جریان خون منتقل شود. در صورتی که این اتفاق رخ دهد، شما با موقعیت جدی و تهدید کننده زندگی مواجه هستید.

چگونه می توان از عفونت ایمپلنت های دندانی پیشگیری نمود؟

بهترین راهکار پیشگیری از بروز عفونت داشتن عادات خوب بهداشتی دهان است. به این معنا که باید پس از هر وعده غذایی مسواک بزنید و حداقل یک مرتبه در طول روز نخ دندان بکشید. ترک سیگار و تنباکو نیز حائز اهمیت هستند زیرا آنها می توانند خطر بروز عفونت را افزایش دهند. علاوه بر این، طی چند ماه نخست پس از کاشت ایمپلنت لازم است همه دستورالعمل هایی که به شما داده می شود را رعایت کنید. به خاطر داشته باشید که برای چکاپ و پاکسازی های منظم دهانی نیز به دندانپزشک مراجعه کنید.

ایمپلنت های دندانی پوسیده نمی شوند اما به این معنا نیست که نیاز به مراقبت ندارند.