در این نوشته می خوانید:
ایمپلنت های تیتانیومی از زمان ظهور در دهه ۱۹۶۰ تاکنون بر زمینه کاشت ایمپلنت دندانپزشکی تسلط داشته اند. پس از آن، محصولات و راه حل ها، تحقیقات علمی و بالینی، و توسعه و عملکرد این درمان به طور عمده بر اساس سیستم های کاشت ایمپلنت های تیتانیومی بوده اند.
برای دندانپزشکانی که قصد دارند ایمپلنت های سرامیکی (بویژه زیرکونیا) را به مجموعه خود اضافه کنند، یک پرسش واضح که وجود دارد این است که چه زمانی باید ایمپپلنت های سرامیکی و چه زمانی باید ایمپلنت های تیتانیومی را انتخاب کرد، و چرا؟ البته، هر مورد و هر بیمار منحصربفرد است، اما در اینجا تعدادی فاکتور وجود دارند که اگر قصد کاشت ایمپلنت دندانی دارید می توانید در نظر بگیرید.
ایمپلنت های دندانی زیرکونیا یا سرامیکی به صورت یکپارچه یا یک تکه طراحی می شوند، اغلب کار کردن با آنها ساده تر است و گزینه ای نسبتاً یکپارچه برای جراحانی هستند که می خواهند کاشت ایمپلنت را انجام دهند و پس از دوره بهبود روی ایمپلنت روکش قرار دهند. بعلاوه، آنها از استفاده از ایمپلنت های فلزی پیشگیری می کنند و می توانند به بیمارانی کمک کنند که قبلاً در رابطه با ایمپلنت های فلزی با مشکلاتی مواجه شده اند.
ایمپلنت های دندانی سرامیکی با استفاده از زیرکونیای با کیفیت ساخته می شوند، که یکی از اشکال اکسید زیرکونیا می باشد. گرچه اغلب تصور می شود زیرکونیوم یک فلز باشد، افزودن اکسید باعث تغییر در ساختار، نام، و نحوه رفتار آن هنگام استفاده در زمینه دندانپزشکی می شود. ایمپلنت بدست آمده سفید رنگ است و از نظر زیبایی قابل قبول تر از نمونه تیتانیومی است.
پزشکان و محققان همیشه به دنبال فرصت های جدیدی برای بهبود روش های درمانی موجود هستند. این که آیا از دوام بیشتر، سطوح بالاتر قابل پیش بینی بودن، مقرون به صرفه تر بودن درمان، یا نتایج زیباتر برخوردار هستند یا خیر، دندانپزشکی دائماً در حال تغییر و تحول است.
یکی از پیشرفت های جالب و گاهاً بحث برانگیز، استفاده از ایمپلنت های تمام سرامیکی یک تکه برای مناطقی است که زیبایی آنها اهمیت دارد، یا در مواردی که حساسیت به تیتانیوم وجود دارد. تعدادی از تولید کنندگان ایمپلنت های زیرکونیا را تولید کرده اند و همگی موفقیت آنها را گزارش داده اند. ایمپلنت های زیرکونیا گزینه های زیباتری در ناحیه هایی هستند که بافت نازک تر است، زیرا در جایی که ایمپلنت از زیر آن قابل مشاهده است، ایمپلنت های تیتانیومی مشکل آفرین خواهند بود، و اباتمنت های زیرکونیا نیز در بسیاری موارد زیباتر هستند.
با این حال، تولید کنندگان مختلف سالهای متمادی است که ایمپلنت های زیرکونیا را تولید می کنند. به نظر می رسد که آنها در مراقبت های اصلی از ایمپلنت مورد توجه قرار گرفته اند. مطالعات امیدبخشی وجود دارند که نشان می دهند مقایسه گشتاور ایمپلنت های زیرکونیا و تیتانیومی شبیه به هم است. حتی یک بررسی پیش از مرحله بالینی وجود دارد که نشان می دهد واکنش بافت های نرم به ایمپلنت های زیرکونیا خیلی بهتر باشد.
اغلب سردرگمی هایی بین پزشکان و بیماران در مورد تفاوت زیرکونیوم و دی اکسید زیرکونیوم وجود دارد. آیا واقعاً می توان ایمپلنت زیرکونیا را بدون فلز نامید، اگر از زیرکونیوم گرفته شده باشد؟ آری. “زیرکونیا” یک ماده سرامیکی است که از دی اکسید زیرکونیوم ساخته شده است. در طول اکسیداسیون زیرکونیوم، یک واکنش شیمیایی برگشت ناپذیر در جایی رخ می دهد که الکترون ها از زیرکونیوم به مولکول های اکسیژن حرکت می کنند. در نتیجه، زیرکونیای سرامیکی در مقایسه با زیرکونیوم فلزی دارای خواص کاملاً متفاوتی است، از جمله مقاومت در برابر سایش، سختی، و رسانا بودن. به همین علت است که ایمپلنت های زیرکونیا به عنوان فاقد فلز بودن توصیف شده اند.
ایمپلنت های سرامیکی از زیرکونیا ساخته شده اند- یک ماده سرامیکی سازگار با بدن انسان که شباهت کامل پیدا کردن با استخوان فک را تسریع می بخشد. یک مطالعه میکروسکوپی اخیر تأیید استخون سازی مطلوب ایمپلنت های سرامیکی بدون هیچ نشانه ای از التهاب یا رد جسم خارجی را تأیید کرده است. دانشمندان دیگر نیز گزارش داده اند که زیرکونیا ماده ای ایده آل برای ایمپلنت های دندانی هستند.
ایمپلنت های زیرکونیا ضد حساسیت هستند، اما در مورد ایمپلنت های فلزی چنین ویژگی وجود ندارد. به طرز شگفت انگیزی، بسیاری از موارد حساسیت به ایمپلنت های تیتانیومی سال ها پس از جراحی بروز پیدا می کنند، وقتی خارش و التهاب اطراف محل ایمپلنت بروز پیدا می کند. این وضعیت موقعیتی ایده آل برای تحلیل استخوان و شکست احتمالی یک ایمپلنت است.
امروزه، تعداد افرادی که آلرژی، حساسیت پوستی، و مشکل سیستم ایمنی دارند رو به افزایش است؛ بنابراین، کاشت ابزارهای فلزی باید از قبل به صورت جدی مورد بررسی قرار بگیرد، مخصوصاً به این دلیل که برداشتن ایمپلنت تیتانیومی از داخل استخوان فک فرایند ساده ای نیست.
مشکل ذاتی که اغلب با ایمپلنت های تیتانیومی بوجود می آید یک مشکل زیبایی شناختی است. بیمارانی که لثه های نازک و شفاف دارند، یا بیمارانی که مستعد بروز تحلیل لثه هستند (مانند بسیاری از افراد مسن) ممکن است در نهایت لثه های آنها خاکستری شوند یا تیتانیوم از اطراف حاشیه روکش ها قابل مشاهده باشد. از آنجا که زیرکونیا غیر فلزی و سفید است، ظاهری طبیعی تر از تیتانیوم دارد. این عالی ترین رنگ پایه ای است که شباهت نزدیکی به حالت طبیعی دارد که در ابتدا ایجاد می شود.
زیرکونیا ماده ای سازگار با بدن انسان است که در برابر فرسایش شیمیایی مقاوم است، و الکتریسیته و گرما را نیز منتقل نمی کند. علاوه بر این، به عنوان یک ماده سازگار با بدن انسان هرگز موجب بروز واکنش های حساسیتی نمی شود، به دیگر بخش های بدن منتقل نمی شود، و در حفظ وضعیت بهداشت و سلامت دهان اختلال ایجاد نمی کند.
تیتانیوم کاملاً متفاوت است. از نظر علمی ثابت شده است که ایمپلنت های تیتانیومی در محیط مرطوب داخل دهان دچار خوردگی و فرسایش می شوند، مخصوصاً اگر بیش از یک فلز داخل محیط دهان قرار داشته باشند (مانند پر شدگی های دندانی با آمالگام، روکش های ساخته شده از آلیاژ فلز، بریج ها یا اینله ها و آنله های طلا) تا موجب بروز واکنش شوند. خوردگی فلز در حضور فلوراید که در برخی منابع آب آشامیدنی به صورت آزاد جریان دارد، در خمیر دندان ها و دهانشویه ها نیز موجود است، حتی فعال تر نیز می شود. این ماده در حقیقت سطوح ایمپلنت های تیتانیومی را مورد حمله قرار می دهد. برخی مقالات علمی گزارش داده اند که تیتانیوم نه تنها از محل ایمپلنت ها به بافت های اطراف منتقل می شود، بلکه حتی به غدد لنفاوی نزدیک خود نیز منتقل می شود.
این حقیقت که زیرکونیا جریان برق را منتقل نمی کند یک مزیت بزرگ محسوب می شود. به علت نارسانا بودن، رشد باکتریایی روی سطح ایمپلنت های زیرکونیایی کمتر احتمال دارد، بنابراین، محیط ایده آلی داخل دهان بوجود می آید که می تواند سلامت لثه ها را بیشتر ارتقاء دهد.
ایمپلنت های سرامیکی در حرکت انرژی در سراسر نصف النهار بدن انسان اختلال ایجاد نمی کنند. و از آنجا که ایمپلنت های زیرکونیا سازگار با بدن انسان هستند، راهکارهای جایگزین فوق العاده ای برای بیمارانی هستند که به اصول سلامت کل بدن اهمیت می دهند.
موفقیت دراز مدت ایمپلنت های سرامیکی یکی از مهم ترین ویژگی های این سیستم نوآورانه است. ایمپلنت های زیرکونیا به گونه ای طراحی شده اند که در برابر فشارهای شدید ناشی از جویدن دوام بیاورند، به همین دلیل بهترین ماهیت انواع کانتورهای شبیه دندان های طبیعی و ترکیبات سازگار با بدن انسان را تقلید می کند. زیرکونیا به خاطر با دوام بودن و انعطاف ناپذیر بودن آن تحت فشار شناخته شده است… تزکیبی فوق العاده از ویژگی ها برای ابزارهای دندانپزشکی.
سیستم های ایمپلنت های تیتانیومی سنتی از دو قطعه فلزی تشکیل می شود (ایملنتی که داخل فک کار گذاشته می شود و اباتمنتی که روی خط لثه قرار می گیرد) که با یک پیچ ثابت کننده به یکدیگر متصل می شوند.
ممکن است در جاهایی که این قطعات به یکدیگر می رسند، تحت فشار شدید جویدن، حرکات ریزی صورت بگیرد، بنابراین مکانی گرم و مرطوب برای رشد باکتری های غیر هوازی بوجود می آید که فرصتی برای ایجاد اجتماع دارند. این یک شرایط راه حل عالی برای مجموعه ای از حوادث ناگوار است که باکتری های سموم را آزاد می کنند و باعث التهاب در اطراف ایمپلنت می شود که در نهایت می تواند منجر به از بین رفتن استخوان و احتمال شکست ایمپلنت شود.
طی دهه اخیر، اجزاء سرامیکی بیشتری به دلیل استحکام بالینی و مزایای زیبایی آنها در دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفته اند. نه تنها تمایل به استفاده از روکش ها و اباتمنت ایمپلنت تمام سرامیک در طرح درمان ها وجود دارد، بلکه خود ایمپلنت ها نیز به صورت طراحی یک تکه و ساخته شده از زیرکونیای سازگار با بدن انسان در حال حاضر در دسترس می باشند. ایمپلنت های سرامیکی زمینه را برای بهترین عملکرد مطلوب، سلامت برتر و زیبایی طبیعی فراهم می کنند.
ایمپلنت های سرامیکی برای کاشت فوری پس از کشیدن دندان طراحی شده اند. این راهکار جراحی یک مرحله ای، زمان کاشت را به حداقل می رساند و راحتی را به حداکثر می رساند. بعلاوه، وقتی هیچ عفونتی وجود نداشته باشد و استخوان کافی در محل کاشت ایمپلنت وجود داشته باشد، انجام یک جراحی که کمتر تهاجمی است (جراحی بدون برش یا بخیه) امکان پذیر می باشد.
روی هم رفته، بیمارانی که ایمپلنت سرامیکی دریافت می کنند، روند کاشت ایمپلنت آنها کوتاه تر خواهد بود، بعلاوه، احتمال راحت تر بودن طی روند درمان، و عملکردی بودن ایمپلنت بعد از کاشت آن، به دلیل سازگار بودن آن با بدن انسان و استحکام زیرکونیا بیشتر خواهد بود. با ایمپلنت های سرامیکی شانس موفقیت دراز مدت بیشتر خواهد بود.
در ایمپلنت های تیتانیومی سنتی، پس از جایگذاری فلز طی جراحی زیر خط لثه ممکن است فواصل بسیار ریزی وجود داشته باشند. زیرکونیا به علت طراحی تکه آن، عملاً هیچ فواصل ریزی برای قرار دادن بدون درز ایمپلنت طی جراحی وجود ندارد.
روی هم رفته مشخص شده است که وقتی ایمپلنت های سرامیکی استفاده می شوند، پیوند با استخوان یا شبیه به ایمپلنت های تیتانیومی است یا بهتر از آن است. این برای بیمارانی ایده آل است که شکست ایمپلنت داشته اند و نیاز به راهکاری با ثبات تر برای نیازهای سلامت دهان خود دارند.
ایمپلنت های سرامیکی به دلیل صاف و صیقلی بودن سطح آنها، مانع چسبندگی پلاک و باکتری ها می شوند، که باعث می شود بیمار لبخند و دهانی سالم تر داشته باشد. این از شکست ایمپلنت به دلیل باکتری و التهاب جلوگیری می کند.
وقتی در مورد مقایسه سرامیک و فلز صحبت می کنیم، سرامیک دوام بیشتری نسبت به تیتانیوم دارد. این ایمپلنت ها می توانند نیرویی برابر با ۱۵۰ پوند را تحمل کنند قبل از آنکه ترک بردارند یا شکسته شوند، که این برای افراد در همه سنین و با همه اندازه ها مفید است.
ایمپلنت های زیرکونیا به دلیل ساختار غیر قطبی که دارند، مانند ایمپلنت های تیتانیومی باکتری به سطح آنها نمی چسبد. این باعث می شود آنها گزینه های سالم تری برای دهان باشند، بدون آنکه ترس از رشد باکتری ها زیر لثه ها وجود داشته باشد.
عدم انتقال گرما
ایمپلنت های سرامیکی برخلاف ایمپلنت های تیتانیومی، گرما را منتقل نمی کنند و تیتانیوم به همان خوبی که می تواند حرارت را حفظ کند می تواند آن را منتقل نیز کند، که می تواند به بافت اطراف آسیب وارد کند. وقتی ایمپلنت های زیرکونیا کاشته شدند، بافت اطراف ایمپلنت می تواند بهبود پیدا کند و تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت.
نشان داده شده است در افرادی که ایمپلنت های تیتانیومی دریافت کرده اند، تیتانیوم باعث تحلیل استخوان پیرامون ایمپلنت می شود. از سوی دیگر ایمپلنت های سرامیکی، باعث بروز تحلیل استخوان نمی شوند و برای استفاده جراحی دراز مدت ایده آل تر هستند.
حاشیه های ایمپلنت های سرامیکی در سطح خط لثه ها قرار می گیرند، در حالی که تیتانیوم زیر خط لثه قرار می گیرد. این گزینه قرار گیری بالای خط لثه به بیمار کمک می کند ایمپلنت خود را تمیزتر نگهدارد و در نتیجه بهداشت بهتر دهان، سلامت و بهداشت بافت لثه اطراف را حفظ کند.
تیتانیوم فلزی است که می تواند دچار خوردگی و اکسیداسیون شود، که برای بیمار منجر به بروز مزه فلز داخل دهان خواهد شد. زیرکونیا تمیز و عاری از فلز است، و مانع بوجود آمدن مزه فلزی ناخوشایند پس از کاشت ایمپلنت خواهد شد.
ایمپلنت های دندانی به صورت ویژه برای جایگزینی دندان های از دست رفته طراحی شده اند و چندین دهه است که با موفقیت زیادی مورد استفاده قرار گرفته اند. همانطور که همه جراحان دندان می دانند، تیتانیوم استاندارد صنعت برای اکثر جراحی های دندانپزشکی بوده است که تا به حال انجام می شده اند. با این حال، در برخی موارد، تیتانیوم بهترین گزینه نیست و ممکن است برای برخی بیمارانی که نرخ شکست ایمپلنت های دندانی در آنها بالا است، زیرکونیا گزینه بهتری باشد. بسیاری از بیمارانی که نگران قرار گرفتن یک فلز اضافی داخل بدن خود هستند، قطعاً زیرکونیا انتخاب بهتری برای آنها خواهد بود. استفاده از ایمپلنت های سرامیکی رو به افزایش است و در هزاران مطب دندانپزشکی استفاده می شوند.
طبق یک مطالعه، ۶/۹۷ درصد از ۸۳۱ مورد ایمپلنت سرامیکی کاشته شده طی یک دوره پنج ساله با موفقیت همراه بوده اند. علاوه بر این، اشاره شده است که در همان مطالعه دهان بیماران سالم و عاری از هر گونه عوارض مربوط به ایمپلنت های دندانی بوده است.
در مورد تفاوت های بین ایمپلنت های سرامیکی و ایمپلنت های فلزی، انتخاب نسبتاً واضح است. به همین دلیل، بسیاری از جراحان در حال تغییر گرایش از ایمپلنت های تیتانیومی قدیمی به ایمپلنت های جدیدتر، تمیزتر، و بهداشتی تر زیرکونیا هستند. ایمپلنت های سرامیکی سال ها مورد استفاده قرار گرفته اند، و شهرت آنها به دلیل سطح صاف و بدون درز آنها رو به افزایش است. با ارائه یک جایگزین عاری از فلز به بیماران، در نتیجه آنها شادتر و سالم تر خواهند بود.
در حال حاضر، مطالعات بالینی که روی ایمپلنت های سرامیکی انجام شده اند نسبت به ایمپلنت های تیتانیومی محدودتر هستند. استفاده کنونی از ایمپلنت های سرامیکی به عنوان راهکاری برای دندان های از دست رفته، اساساً برای جایگزینی تک دندان های از دست رفته و بریج ها می باشد. ممکن است محدودیت های بیشتری در پروتکل های جراحی و بارگذاری آنها وجود داشته باشد.
ویژگی مواد زیرکونیا و تیتانیوم کاملاً با یکدیگر متفاوت است، بنابراین ایمپلنت های سرامیکی نمی توانند به راحتی شبیه ایمپلنت های تیتانیومی باشند. تا همین اواخر، زیرکونیا عمدتاً به عنوان ایمپلنت های یک تکه وجود داشت و روکش با سیستم چسباندن روی آن باقی می ماند، که نقاط ضعف متعددی از نظر استحکام و پایداری روکش چسبانده شده وجود داشت. ایمپلنت های یک تکه نسبت به ایمپلنت های دو تکه که روکش با پیچ روی آنها قرار می گیرد، انعطاف پذیری کمتری دارند. این محدودیت انعطاف پذیری طی کاشت ایمپلنت، در طراحی روکش، و نیز نوع نیروهایی که ممکن است وارد شوند، نیز مشکلاتی بوجود می آورد.
فرایندی که طی آن ایمپلنت دندان به استخوان می چسبد، اسئواینتگریشن نامیده می شود. تکمیل این روند معمولاً حدود ۶ ماه طول طول می کشد. وقتی ایمپلنت های دندانی با جراحی کار گذاشته می شوند، باید دارای مقدار ثابتی گشتاور اولیه باشند. ایمپلنت هایی که از ثبات اولیه خوبی برخوردار نیستند، باید بعد از کاشت، ۳ تا ۶ ماه زیر لثه ها باقی بمانند. اکثر ایمپلنت های دندانی زیرکونیا به دلیل طراحی یک تکه ای دارند نمی توانند زیر لثه ها بهبود یابند ، بدین معنا که آنها اباتمنت متحرک ندارند بلکه اباتمنت آنها روی ایمپلنت قرار دارد.
ایمپلنت های زیرکونیا بیشتر از ایمپلنت های دندانی تیتانیومی مستعد ترک خوردن هستند. همانطور که در بالا ذکر شد، زیرکونیا در برابر نیروهای فشار بسیار قوی است اما در برابر نیروهای کششی تا حدی شکننده است. به همین دلیل، ایمپلنت های زیرکونیا با قطر کوچک منع استفاده دارند. اغلب، در دندانپزشکی ایمپلنت، ، به دلیل نازک بودن استخوان یا کوچک بودن فضای بین دندان ها، دندانپزشک باید از ایمپلنت های دارای قطر کوچک، حدوداً ۳ میلی متر تا ۷۵/۳ میلی متر استفاده کند.
بسیاری از بیمارانی که کاشت ایمپلنت انجام می دهند همه دندان های خود را از دست داده اند یا نیاز به جایگزین برای همه دندان های خود هستند. این راهی فوق العاده برای بدست آورن اعتماد به نفس، جویدن مؤثر، و کیفیت زندگی است. اغلب، این برای بیمارانی که کاشت ایمپلنت انجام می دهند، تغییر دهنده زندگی است. این نوع درمان نیاز طراحی و تبحر دندانپزشک دارد تا نتایج از نظر زیبایی و عملکردی قابل اعتماد باشند. از آنجا که ایمپلنت های زیرکونیا طراحی یک تکه دارند، انجام این کار غیر ممکن خواهد بود.
فرایند پیحیده صنعتی تولید ایمپلنت های زیرکونیا می تواند روی قیمت آنها تأثیر بگذارد. هنگام انتخاب ایمپلنت سرامیکی، توصیه می شود در مورد روش تولید آن سؤال بپرسید. با استفاده از این ماده شکننده، نقص های تولید- حتی نقص های جزئی- در تولید و درمان سطحی ایمپلنت های زیرکونیا ممکن است قدرت را به خطر بیندازد. برای موفقیت بالینی، تولید کنندگان باید از مواد مراقبت زیادی کنند.