آنتی بیوتیک ها برای درمان های دندانی بعد از تعویض مفصل فک

در مورد اینکه آیا مصرف آنتی بیوتیک ها باید برای دریافت کنندگان تعویض مفصل هنگام انجام کارهای دندانپزشکی اجباری باشد یا خیر، توصیه هایی متفاوتی وجود داشته است. از سال ۲۰۱۲، توصیه ها به گونه ای تغییر داده شدند که اکثر افراد برای کارهای روتین دندانپزشکی به آنتی بیوتیک نیاز ندارند، اما ممکن است به افرادی که در معرض بالاترین خطر عفونت قرار دارند داده شوند.

عفونت ایمپلنت چگونه رخ می دهد؟

شایع ترین مسیر عفونت باکتریایی به داخل بدن از طریق پوستی است که بریدگی داشته باشد. در حالی که بافت طبیعی به طور معمول می تواند از خود در برابر باکتری های مهاجم دفاع کند، اما مواد غیر ارگانیک (غیر طبیعی) یک پروتز (قسمت مصنوعی بدن) نمی توانند از خود در برابر این باکتری های مهاجم دفاع کنند. از آنجا است که عفونت می تواند آغاز شود و باعث بروز آسیب به استخوان و بافت های اطراف شود.

راه احتمالی دیگر شامل عفونت های دهانی و برخی از انواع خاص کارهای دندانپزشکی است. در طول یک فرایند دندانپزشکی (یا هر فرایند تهاجمی پزشکی دیگر، مربوط به آن)، در صورتی که بافت بریدگی داشته باشد، باکتری ها اغلب می توانند وارد جریان خون شوند.

با محافظت اندک ایمنی، هرگونه عفونت در تعویض مفصل زانو و تعویض مفصل لگن می تواند به سرعت به یک مشکل جدی تبدیل شود و خطر عوارض و ناتوانی را افزایش دهد.

برای پرهیز از این امر، دندانپزشکان اغلب یک دوره آنتی بیوتیک را قبل از هر فرایند تهاجمی دندانپزشکی توصیه می کنند. به این ترتیب، باکتری های طبیعی روی پوست یا داخل دهان به طرز چشمگیری سرکوب خواهند شد.

گرچه انجام این کار قبل از انجام جراحی های بزرگ مطمئناً توصیه می شود، اما ممکن است از افرادی که تحت برخی از فرایندهای خاص دندانپزشکی قرار می گیرند نیز خواسته شود که قبل از فرایند آنتی بیوتیک مصرف کنند.

مصرف انتی بیوتیک بعد از درمان های دندانپزشکی

توصیه های فعلی دندانپزشکی

اغلب این سردرگمی وجود دارد (و نه تنها در میان بیماران، بلکه همچنین در بین پزشکان ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی) در مورد اینکه چه کسی باید قبل از انجام کارهای دندانپزشکی آنتی بیوتیک دریافت کند. در گذشته، در دو سال نخست پس از جراحی ایمپلنت، آنتی بیوتیک ها معمولاً برای تمام اقدامات دندانپزشکی تجویز می شدند.

این توصیه سپس در سال ۲۰۰۹ از دو سال به “تا پایان عمر” تغییر داده شد. با این حال، تنها سه سال بعد یک چرخش کامل در سیاست ها رخ داد.

آکادمی جراحان ارتوپد آمریکا (AAOS) در همکاری با انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، در دستورالعمل های به روز شده خود در سال ۲۰۱۶، اظهار داشت که آنتی بیوتیک ها برای افرادی که تحت کارهای معمول دندانپزشکی قرار می گیرند توصیه نمی شوند.

هم AAOS و همADA ، در دفاع از این تصمیم ابراز داشتند که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تجویز روتین آنتی بیوتیک ها خطر عفونت ایمپلنت مفصل را کاهش می دهد.

به طور مشابه، نهادهای حاکم قادر به تأیید استفاده از ضد میکروبی های خوراکی قبل از کار دندانپزشکی نبودند، و تنها در توصیه به “بهداشت دهان سالم” به عنوان راهی برای محافظت کافی به توافق رسیدند.

مصرف انتی بیوتیک بعد از درمان های دندانپزشکی

شرایط ویژه

البته به این معنا نیست که توصیه می شود باید از مصرف آنتی بیوتیک ها اجتناب شود یا اینکه شرایطی وجود ندارد که آنتی بیوتیک ها برای آنها مناسب باشند. این شامل کشیدن های اصلی (کشیدن دندان ها) است.

همچنین برخی افراد خاص وجود دارند که ذاتاً به دلیل یک پاسخ ایمنی بسیار ضعیف یا غیرطبیعی در معرض خطر عفونت قرار دارند. در بسیاری از موارد، این افراد نه تنها کمتر قادر به مبارزه با عفونت هستند، بلکه پس از بروز آن کمتر می توانند آن را کنترل کنند.

بر اساس دستورالعمل های AAOS/ ADA، قبل از انجام کارهای دندانپزشکی برای افرادی که شرایط زیر را دارند، ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک تجویز شود:

• آرتریت روماتوئید، لوپوس و دیگر اختلالات خود ایمنی که گاهی اوقات در نتیجه آنها ممکن است عفونت باعث التهاب شدید مفاصل شود.
• افراد مبتلا به هموفیلی (نوعی اختلال خونریزی) یا دیابت وابسته به انسولین (نوع ۱) که بیشتر در معرض افزایش خطر عفونت های قابل انتقال از راه خون هستند.
• افراد دچار نقص ایمنی. از جمله گیرندگان پیوند عضو، افرادی که تحت پرتو درمانی برای سرطان قرار دارند، و افراد مبتلا به عفونت پیشرفته HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی)
• افرادی که در گذشته عفونت ایمپلنت مفصلی داشته اند.

آنتی بیوتیک های توصیه شده

هنگامی که آنتی بیوتیک ها توصیه می شوند، پزشکان ارائه دهنده مراقبت های پزشکی معمولاً مصرف آموکسی سیلین خوراکی (یکی از اشکال پنی سیلین) را یک ساعت قبل از انجام کار دندانپزشکی تجویز می کنند.

اگر نمی توانید آنتی بیوتیک های خوراکی را تحمل کنید، پزشک ارائه دهنده مراقبت های پزشکی شما ممکن است سفازولین یا آمپی سیلین تزریقی را توصیه کند، که ظرف یک ساعت پس از فرایند تزریق می شوند. اگر به این داروها حساسیت دارید، ممکن است از کلیندامایسین (به صورت خوراکی یا تزریقی) استفاده شود.