اجزاء مختلف ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی به درستی به عنوان ارزنده ترین گزینه برای جایگزینی دندان ها تلقی می شوند. به نظر می رسد مکانیزم دندان های مصنوعی بر پایه ایمپلنت و استفاده از یک روکش ارزشمندتر از فرایند قرار دادن روکش، و نیز مؤثرتر و کمتر از پروتزهای پارسیل و بریج های دندانی تهاجمی باشد که دندان مصنوعی داخل فضای خالی جای دندان قرار می گیرد و دندان های سالم آنها را حمایت می کنند.

اکثر ایمپلنت های دندانی با اصولی مشابه عمل می کنند و اجزاء مشابهی نیز دارند، بدنه، اباتمنت، و روکش. در سطح استخوان فک، بدنه که در نهایت کل ساختار را حمایت می کند داخل یا روی استخوان کار گذاشته می شود، و اباتمنت یا بخش حمایت کننده شبیه پست برای روکش پرسلن قابل مشاهده به آن متصل می شود. و در اکثر موارد، یک روکش مصنوعی ابتدا به آن متصل می شود تا به لثه ها این فرصت را بدهد که قبل از اتصال روکش سرامیکی نهایی بهبود پیدا کند.

اجزاء ایمپلنت دندانی

اجزاء ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی دارای سه بخش اصلی، سالهاست که به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند، امتحان شده اند، و مورد بررسی قرار گرفته اند، و نتایج درمان قابل اعتمادی ارائه داده اند.

پست ایمپلنت

پست یا پیچ ایمپلنت، طی یک فرایند جراحی کوتاه و با استفاده از جراحی پیشرفته با هدایت کامپیوتر داخل استخوان فک جای داده می شود. پست واقعی مقداری شبیه یک ریشه دندان طبیعی به نظر می رسد، که دقیقاً همان گونه ای است که طراحی شده است، بنابراین اگر یک پست ایمپلنت را ببینید، ممکن است متوجه شوید که انتهای آن درست مانند ریشه دندان واقعی مخروطی شکل است.

پست های ایمپلنت های دندانی در قطرهایی با اندازه های مختلف در دسترس هستند، به همین دلیل دندانپزشک می تواند با خیال راحت مناسب ترین قطر را برای دندانی که نیاز به جایگزین دارد انتخاب کند.

برای مثال، هر چه قطر دندان بزرگتر باشد، برای دندان های بزرگتر مانند دندان های مولر مناسب است، در حالی که یک ایمپلنت با قطر کمتر برای دندان های کوچک تر مانند دندان های پیشین مناسب تر است. ارتفاع پست های ایمپلنت های دندانی نیز بر اساس اندازه و محل دندانی که قرار است جایگزین شود انواع مختلفی دارد.

یک پست ایمپلنت ممکن است حتی تا ۱۸ میلی متر ارتفاع نیز داشته باشد، و برای مثال، به نظر می رسد مینی ایمپلنت های دندانی برای استحکام و ثبات بیشتر پست های بلندتری داشته باشند. یک پست معمولی ایمپلنت دندانی تو خالی است تا بتوان اباتمنت را درون آن پیچ کرد.

طراحی سه تکه ایمپلنت های دندانی امکان پوشش دادن پست ایمپلنت برای فرایند استئواینتگریشن را فراهم می آورد، بنابراین ضرورتاً بلافاصله روکش روی آن قرار نمی گیرد. در عوض، اباتمنت بعداً به آن متصل می شود، وقتی دندانپزشک برای ساخت و قرار دهی روکش ایمپلنت روی آن آمادگی داشته باشد.

اباتمنت ایمپلنت

بسته به سیستم ایمپلنتی که برای احیاء دندان از دست رفته استفاده شده است، انواع مختلفی از اباتمنت های ایمپلنت های دندانی نیز وجود دارد. برای مثال، اباتمنت ایمپلنت هایی که روکش ها یا بریج های دندانی را حمایت می کنند در مقایسه با اباتمنت هایی که برای حمایت از پروتزهای مصنوعی استفاده می شوند کاملاً متفاوت هستند. یک اباتمنت ایمپلنت که برای حمایت از یک روکش یا بریج استفاده می شود مقداری شبیه به یک دندان کوچک به نظر می رسد، که از بالای خط لثه بیرون می زند.

اباتمنت هایی که برای حمایت از پروتزهای مصنوعی استفاده می شوند بسیار متفاوت هستند زیرا ایمپلنت های پروتزهای مصنوعی می توانند اتصالات خاصی روی سطحی داشته باشند که اباتمنت روی آن چفت می شود، یا از اباتمنت ها برای حمایت یک چارچوب استفاده می شود. سپس پروتز مصنوعی مستقیماً به داخل چارچوب چفت می شود.

اجزاء ایمپلنت دندانی

قطعه دندان مصنوعی

پس از بهبود کامل اباتمنت و قرار گیری امن و بی خطر آن داخل استخوان، می توان یک قطعه مصنوعی به اباتمنت متصل کرد. این قطعه مصنوعی، بسته به تعداد دندان هایی که جایگزین می شوند می تواند روکش، بریج، یا پروتز مصنوعی باشد.

روکش

اگر تنها یک دندان نیاز به جایگزینی داشته باشد، روکش دندانی به اباتمنت متصل خواهد شد. روکش های دندانی عموماً از جنس های سرامیک، یا ترکیبی از فلز و پرسلن هستند. برای خلق یک جایگزین برای دندان با ظاهری کاملاً طبیعی، روکش روی اباتمنت یا پیچ یا چسبانده می شود.

بریج

اگر قصد دارید برای چند دندان کنار یکدیگر جایگزین قرار دهید، ممکن است از بریج های دندانی استفاده شود. بریج ها معمولاً از پرسلن ساخته می شوند و تنها به دو ایمپلنت متصل می شوند که آن را به صورت امن نگه می دارند. دندان های مصنوعی بریج های دندانی همرنگ دندان های موجود انتخاب خواهد شد تا با دندان های طبیعی تلفیق شود.

پروتز مصنوعی

برای بیمارانی که قصد دارند برای دندان های کل یک قوس دندانی جایگزین قرار دهند، پروتزهای مصنوعی بر پایه ایمپلنت می توانند استفاده شوند.

پروتزهای مصنوعی مرسوم روی لثه ها قرار می گیرند و با مکیدن در جای خود نگه داشته می شوند. پروتزهای مصنوعی بر پایه ایمپلنت با کمک ایمپلنت های دندانی به صورت امن در جای خود باقی می مانند.

پروتزهای مصنوعی بر پایه ایمپلنت های دندانی می توانند ظاهر طبیعی تری برای لبخند شما خلق کنند. این ترمیم های دندانی عموماً از دندان هایی از جنس پلاستیک یا پرسلن تشکیل شده اند که به پایه آکریلیکی متصل می شوند که رنگ آن با رنگ خط لثه های طبیعی تطبیق دارد.

فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی

فرایندهای دندانپزشکی از جمله جراحی ها، هیچ گونه احساس ناراحتی بوجود نمی آورند. اما، در این مورد، ممکن است ادراک بزرگتر از واقعیت باشد. اگر فکر می کنید فرایند کاشت ایمپلنت های دندانی به چه صورت است، در اینجا به صورت خلاصه برای شما توضیح می دهیم.

قالب گیری

در طول مرحله قالب گیری، بیمار روی یک ژل را گاز می زند که سفت می شود و قالب داخل دهان روی ژل ایجاد می شود. دندانپزشک یک تری U شکل را با ژل پر می کند و آن را داخل دهان بیمار قرار می دهد.

اکثر بیماران طی این مرحله هیچ احساس ناراحتی ندارند. اما برخی دیگر ممکن است به دلیل تحریک شدن نقطه گگ آنها دچار تهوع شوند و باید خود را نگهدارند. دندانپزشکان از تکنیک های متعددی برای پرت کردن حواس بیمار استفاده می کنند تا احساس ناراحتی نداشته باشد. هر بیمار می تواند از روش خود استفاده کند، از جمله دیدن تلویزیون یا استفاده از تصویر سازی. اگر حس اضطراب دارید می توانید از دندانپزشک بخواهید برای شما گاز خنده استفاده کند.

کشیدن دندان باقی مانده

برخی بیماران نیاز دارند ابتدا دندان خراب خود را بکشند تا به جای آن ایمپلنت دندانی بکارند. قبل از انجام این کار اطراف دندان بی حس می شود تا فراند بدون دردی داشته باشید. پس از کشیدن دندان، بیمار باید از انجام کارهای خاصی اجتناب کند، از جمله پُک زدن به سیک=گار، یا مکیدن مایعات با نی، یا مصرف غذاهای جویدنی به مدت ۲۴ ساعت.

جایگذاری ایمپلنت دندانی

جراحی اصلی نیز تحت بی حسی موضعی انجام می شود. هنگامی که با دریل حفره ای داخل استخوان فک ایجاد می شود، بیمار تنها مقداری لرزش احساس خواهد کرد. پس از فرایند، بیمار تنها مقداری احساس ناراحتی خواهد داشت و دردی نخواهد داشت. این ناراحتی می تواند با استفاده از داروهای مسکن بدون نسخه کاهش داده شود. بعلاوه، برای پیشگیری از بروز عفونت نیز از آنتی بیوتیک ها استفاده خواهد شد.

کل فرایند ممکن است یک یا دو ساعت طول بکشد؛ با این حال، بهتر است برای ادامه روز هیچ برنامه ای نداشته باشید، زیرا طول مدت فرایند برای افراد مختلف متفاوت است. بیماران معمولاً پس از کاشت ایمپلنت نیازی به کمک و همراه ندارند و اگر بخواهند مجاز به رانندگی نیز هستند.