چرا درمان ارتودنسی؟

شاید شما نیز به این موضوع فکر می کنید که آیا ممکن است زمانی درمان ارتودنسی می تواند برای شما یا فرزندتان لازم باشد. به موضوع مهمی پرداخته اید. درمان ارتودنسی می تواند بخش بسیار مهمی از مراقبت های بهداشتی دهانی شما یا فرزندتان باشد.

دلایل برای استفاده از بریس ها و درمان ارتودنسی در بیماران مختلف متفاوت است. تقریباً ۳ میلیون نوجوان آمریکایی و کانادایی از بریس های ارتودنسی استفاده می کنند، در حالی که تعداد افراد بزرگسالی که درمان ارتودنسی خود را آغاز می کنند رو به افزایش است. عموماً دندانپزشک شما نخستین کسی است که درمان ارتودنسی را به شما معرفی می کند، و به احتمال زیاد شما یا یکی از عزیزانتان را برای مشاوره به یکی از این متخصص ها ارجاع می دهد.

هدف درمان ارتودنسی چیست؟

هدف درمان ارتودنسی خلق یک بایت سالم و عملکردی است، که بخشی از نحوه قرار گیری دندان ها و بخشی از موقعیت فک ها می باشد. وقتی فک ها و دندان ها به درستی در یک راستا قرار می گیرند، آنها می توانند عملکردی طبیعی داشته باشند. این باعث ارتقاء سلامت دهان و سلامت عمومی بدن می شود. علاوه بر این، درمان ارتودنسی لبخندی جذاب خلق می کند و به زیبایی چهره می افزاید.

درمان ارتودنسی در کرج

چرا نیاز است از بریس ها استفاده شود؟

بریس ها برای جابجایی دندان ها به محل ایده آل و همراستا کردن بایت، که تحت عنوان اکلوژن شناخته می شود استفاده می شوند. مال اکلوژن برای توصیف کجی دندان ها بین قوس های دندانی بالا و پایین استفاده می شود، در حالی که دندان های مولر اول نقطه مرجع قرار داده می شوند.

سه نوع بایت مختلف وجود دارد:

کلاس ۱: که رابطه ایده آل بین دندان های فک های بالا و پایین تلقی می شود. فشردگی یا وجود فاصله ممکن است با بایت کلاس ۱ مشاهده شود.

کلاس ۲: که عموماً تحت عنوان “اوربایت” شناخته می شود. دندان مولر اول فک پایین بیمار در ارتباط با دندان مولر اول فک بالای او عقب تر قرار می گیرد. مندیبل الزاماً جلو آمده نیست، ماگزیلا ممکن است مقداری عقب رفته باشد. بایت کلاس ۲ دو زیر مجموعه دارد (گروه ۱ یا انحراف رو به بیرون دندان های جلو و گروه ۲ با انحراف رو به داخل دندان های جلو) که در آنها موقعیت دندان های جلوی فک بالا نیز توصیف می شوند، اما در هر دو مورد، ارتباط مولرها شبیه است.

کلاس ۳: دندان مولر اول فک پایین بیمار نسبت به دندان مولر اول فک بالای او جلوتر قرار گرفته است. مندیبل الزاماً جلو آمده نیست، ممکن است ماگزیلا عقب رفته باشد. فک پایین، یا مندیبل رو به جلو آمده است، و تحت عنوان “آندربایت” تعریف می شود.

گرچه ممکن است برخی بیماران بایت ایده آلی داشته باشند، اما ممکن است آنها از مقادیر مختلف فشردگی یا فاصله بین دندان ها رنج ببرند، عامل دیگری که با کجی بایت همراه است. فشردگی شرایطی است که باعث می شود دندان های روی یکدیگر همپوشانی داشته باشند، بچرخند، و در برخی موارد، در موقعیت نامناسبی داخل دهان رشد کنند، یا در موارد وخیم تر، باعث می شود برخی از دندان ها داخل استخوان گیر کنند.

فشردگی ممکن است به دلیل خیلی کوچک بودن قوس دندانی برای دندان های دائمی، یا بزرگ تر بودن دندان های دائمی نسبت به حالت عادی اتفاق بیفتد. این عوامل ممکن است مانع بیرون آمدن دندان های دائمی شوند، یا آن را وادار کنند در موقعیت نادرستی رشد کند یا بیرون بیاید. فشردگی باعث می شود درست مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها دشوار شود، و احتمالاً منجر به پوسیدگی دندان ها یا ژنژیویت می شود.

در عوض، وجود فواصل مختلف بین دندان ها، ممکن است به دلیل کوچک بودن دندان ها نسبت به فک یا بزرگ بودن بیش از معمول فک اتفاق بیفتد. مشهودترین نمونه فواصل دیاستم است، فاصله ای بین دو دندان جلوی فک های بالا و پایین، که تحت عنوان دندان های مرکزی شناخته می شوند.

درمان ارتودنسی چگونه می تواند به کودک من کمک کند؟

درمان ارتودنسی به عمل جویدن و گاز زدن کودک شما کمک می کند، و در درست حرف زدن نیز نقش دارد. وقتی دندان ها عملکرد صحیحی داشته باشند، آنها خوب به نظر می رسند. یک لبخند جذاب یکی از عوارض جانبی خوشایند درمان ارتودنسی است، و می تواند مزایای روحی و روانی نیز داشته باشد. با قرار گرفتن دندان ها، لب ها، و صورت در موقعیت های بهتر توسط درمان ارتودنسی، اعتماد به نفس و عزت نفس نیز می توانند ارتقاء پیدا کنند. دندان های صاف و همراستا کمتر مستعد پوسیدگی، بیماری لثه، و آسیب هستند.

درمان ارتودنسی در کرج

آیا درمان ارتودنسی تنها جنبه زیبایی دارد؟

خیر. درمان ارتودنسی مزایای بیشتر از چیزهایی دارد که بتوانند با چشم دیده شوند. بهبود ظاهر مشهودترین نتیجه آن است. اما وقتی دندان ها و فک ها در یک راستا قرار دارند، به این معناست که عملکرد (گاز زدن، جویدن، حرف زدن) آنها نیز بهبود یافته است.

یک لبخند زیبا در نتیجه درمان ارتودنسی نشانه بیرونی سلامت خوب دهان است، و زمینه را برای سلامت عمومی بیمار فراهم می کند. درمان ارتودنسی نقشی بزرگ تر از آنچه عموماً درک می شود در سلامت افراد دارد.

آیا درمان ارتودنسی تنها به معنای صاف کردن دندان ها است؟

دندان های کج و بایت مشکل دار ممکن است چیزی بیشتر از زیبایی لبخند شما را تحت تأثیر قرار دهند. شرایط زیر ممکن است احتمالاً با درمان ارتودنسی اصلاح شوند:

• مشکلات گفتاری
• درد فک یا مفصل فکی گیجگاهی
• مشکل در جویدن و غذا خوردن
• آپنه خواب که در نتیجه تنفس دهانی یا خر و پف بروز پیدا می کند.
• ساییدن و فشردن دندان ها روی یکدیگر
• بیماری لثه و پوسیدگی دندان ها.

بیمارانی که هر یک از علائم زیر را تجربه می کنند باید با دندانپزشک خود گفتگو کنند تا علت مشکل آنها را شناسایی کند.

مشکلات ارتودنتیک کودکان ناشی از چیست؟

اکثر مشکلات ارتودنتیک ارثی هستند. برخی نیز اکتسابی هستند، و به مرور زمان با مکیدن انگشت یا شست، تنفس دهانی، بیماری های دندانی، بلع غیر عادی، بهداشت نامناسب دهان و دندان، و از دست رفتن زود هنگام یا دیر هنگام دندان ها، تصادف، و تغذیه نامناسب بروز پیدا می کنند. گاهی اوقات یک مشکل ارثی ارتودنتیک با مسکلات اکتسابی تشدید می شود. علت هر چه باشد، ارتودنتیست ها معمولاً قادر هستند اکثر شرایط را با موفقیت درمان کنند.

آیا دندان های کودک به مرور زمان صاف نمی شوند؟

متأسفانه، دندان های کودکان با رشد کردن آنها صاف نمی شوند. فواصل موجود برای دندان های دائمی جلوی دهان با رشد کردن افزایش پیدا نمی کنند. برای اکثر افراد، پس از بیرون آمدن دندان های مولر دائمی (۱۲ سالگی)، حتی فضای کمتری برای دندان های جلوی دهان وجود دارد.

مشکلات درمان نشده ارتودنتیک می توانند وخیم تر شوند، و هر چه کودک بزرگ تر می شود درمان آنها دشوارتر خواهد شد

سن مناسب برای آغاز درمان ارتودنسی چه سنی است؟

هیچ سن تعریف شده صحیحی برای درمان ارتودنسی وجود ندارد. انجمن ارتودنتیست های آمریکا (AAO) توصیه می کند که به صورت ایده آل،کودکان باید قبل از ۷ سالگی برای نخستین مرتبه مشاوره ارتودنسی به یک ارتودنتیست مجرب مراجعه کنند. ممکن است سن ۷ سالگی به شکل غیر عادی برای استفاده از بریس های ارتودنسی زود باشد، اما این معاینه اولیه به ارتودنتیست این فرصت را می دهد تا از اقدامات پیشگیرانه برای اصلاح احتمالی موقعیت هایی استفاده کند که ممکن است در آینده منجر به لزوم استفاده از بریس ها شوند، و یا به والدین توصیه کنند که برای درمان ارتودنسی فرزند خود در آینده برنامه ریزی کنند.

اما یک زمان ایده آل برای آغاز درمان ارتودنسی، برای افرادی که به آن نیاز دارند وجود دارد. زمان بندی بر اساس نوع مشکلی که کودک شما دارد یا ممکن است در حال پیشرفت باشد، و مرحله رشد دندانی کودک مشخص می شود. برخی بیماران ممکن است تنها نیاز به جابجایی دندان ها داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به هدایت رشد فک، یا اصلاح عادت مکیدن یا الگوی بلع غیر عادی نیاز داشته باشند که شکل استخوان ها را تغییر می دهند. به توصیه انجمن ارتودنتیست های آمریکا در مورد زمان ایده آل برای درمان کودک خود عمل کنید.

چرا باید انقدر زود کودک را نزد ارتودنتیست برد؟

کودکان حدود در ۷ سالگی ترکیبی از دندان های دائمی و دندان های شیری را دارند. یک چکاپ همزمان با جایگزین شدن دندان های شیری با دندان های دائمی، و همزمان با رشد صورت و فک ها، به ارتودنتیست اطلاعات ارزشمندی می دهد. اگر مشکلی وجود داشته باشد، و اگر کسی در حال رشد باشد، ارتودنتیست شما قادر است به شما توصیه کند که آیا درمان نیاز است، چه زمانی باید آغاز شود، چه شکل درمانی نیاز خواهد بود، و طول تقریبی درمان نیز مشخص خواهد شد.

به خاطر داشته باشید که، بین چکاپ ارتودنسی و آغاز واقعی درمان اتودنسی تفاوت وجود دارد. تنها تعداد اندکی از مشکلات ارتودنتیک در حدود سن ۷ سالگی نیاز به درمان خواهند داشت. حتی در این صورت، همه درمان ها با بریس ها انجام نمی شوند.

در صورتی که مشکل تشخیص داده شود، احتمالاً ارتودنتیست رویکرد “انتظار و تماشا” در پیش خواهد گرفت، و رشد و نمو فرزند شما را به صورت دوره ای بررسی خواهد کرد. اگر درمان نیاز باشد، برای کودک شما می تواند در سن مناسب آغاز شود.

اگر کودک من بزرگ تر از ۷ سال باشد چطور؟ آیا برای چکاپ دیر است؟

اگر کودک شما بزرگ تر از ۷ سال باشد، برای چکاپ خیلی دیر نیست. به خاطر داشته باشید که اگر درمان نیاز باشد، بسیاری از بیماران، بسته به رشد فیزیولوژیکی آنها و نیازهای درمان، درمان را در سنین بین ۹ تا ۱۶ سالگی آغاز می کنند. ارتودنتیست ها معمولاً قادر هستند اکثر شرایط را با موفقیت درمان کنند.

آیا نیاز است برای بردن کودک نزد ارتودنتیست تا رویش همه دندان های دائمی او صبر کنیم؟

خیر. صبر کردن تا زمانی که همه دندان های دائمی بیرون بیایند، یا تا زمانی که رشد صورت تقریباً کامل شده باشد، می تواند اصلاح برخی مشکلات ارتودنتیک را دشوارتر کند. وقتی صورت و فک ها دیگر در حال رشد نیستند، برخی کارها قابل انجام نیستند.

چه کسی درمان ارتودنسی را ارائه می دهد؟

ارتودنتیست ها متخصصانی هستند که مراقبت های ارتودنتیک را ارائه می دهند، اما برخی از دندانپزشکان عمومیو دندانپزشکان کودکان نیز درمان ارتودنسی را انجام می دهند. ارتودنتیست ها مانند دندانپزشکان عمومی و دندانپزشکان کودکان از دانشکده دندانپزشکی فارق التحصیل می شوند. اما برخلاف دندانپزشکان عمومی و دندانپزشکان کودکان، افرادی که می خواهند ارتودنتیست شوند باید تحصیل خود را پس از دانشکده دندانپزشکی ادامه دهند، و با موفقیت ۲ تا ۳ سال دیگر را صرف مطالعه رشته ارتودنسی کنند. این تحصیل اضافی به آنها صلاحیت انجام درمان ارتودنسی و ارتوپدی دنتوفاشیال را می دهد. ارتودنتیست ها به عنوان یک متخصص، زمینه طبابت خود را تنها به ارتودنسی محدود می کنند. ارتودنتیست ها به دلیل تحصیلاتی که در زمینه طبابت خود داشته اند، به عنوان متخصصانی که مهارت ها و تجریبات لازم برای بخشیدن سلامت و زیبایی به لبخند شما و فرزندانتان را دارند، به صورت منحصر بفردی واجد شرایط لازم برای انجام این کار هستند.

آیا دندانپزشک من یک ارتودنتیست است؟

اگر دندانپزشک شما طبابت خود را تنها به ارائه درمان ارتودنسی (پیشگیری، تشخیص، و درمان ناهنجاری های صورت و دندان ها) محدود کند، و یکی از اعضای انجمن ارتودنتیست ها می باشد، پس یک ارتودنتیست است.

اگر دندانپزشک شما خدمات عمومی دندانپزشکی مانند پاکسازی، پر کردن، و نیز مدیریت کلی برای حفظ یا احیاء سلامت دهان و دندان ها ارائه می دهد، پس احتمالاً ارتودنتیست نیست.

اگر دندانپزشک کودکان ادعا کند درمان ارتودنسی فرزند من را انجام می دهد چطور؟

همیشه در پی نظر دومی از یک ارتودنتیست باشید، که تخصص او تشخیص، پیشگیری، و درمان مشکلات ارتودنتیک باشد. گرچه دستور العمل هایی در مورد ارتودنسی در دانشکده دندانپزشکی وجود دارد، اما بسیار جزئی هستند. البته، الزاماً نیاز نیست صبر کنید تا زمانی که دندانپزشک فرزند شما را به یک ارتودنتیست ارجاع دهد. والدین ممکن است قادر باشند تشخیث دهند در مورد فک یا دندان های کودکشان مشکلی وجود دارد. در صورت داشتن هر گونه نگرانی این چنین او را نزد ارتودنتیست ببرید.

روند کار ارتودنتیست به چه صورت است؟

مشاوره اولیه با ارتودنتیست عموماً ارزیابی چشمی دندان ها و ساختار صورت بیمار است، که در ادامه در مورد وضعیت بیمار برای او توضیحاتی داده می شود. اگر ارتودنتیست نیاز به اطلاعات عمیق تری داشته باشد، یا بیمار با آغاز درمان موافق باشد، اسناد تشخیصی از بیمار گرفته می شوند. این ابزارهای تشخیصی شامل تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، نمونه ساخته شده از دندان های بیمار، و عکس هایی هستند که از چهره و دندان های بیمار گرفته می شوند، و توسط ارتودنتیست استفاده می شوند تا بررسی شده و طرح درمان برای بیمار ارائه شود. گرچه اکثر ارتودنتیست ها نیازی به ارجاع از سوی یک دندانپزشک ندارند، اما وقتی نوبت به انتخاب یک دندانپزشک می رسد که برای شما مناسب باشد، ممکن است این روند کمک کننده باشد.

. مشکلات درمان نشده ممکن است منجر به پوسیدگی دندان، بیماری لثه، شکستن دندان های جلوی دهان، یا تحلیل بافت استخوانی شود که دندان ها را در جای خود نگه می دارد.